Στη Φύση ταιριάζει ταπεινότητα...να κοιτάς κάτω προσεχτικά καθώς βαδίζεις,να σταματάς για να θαυμάσεις τα μυστήρια και τις ομορφιές,να είσαι εκεί παρούσα κάθε στιγμή συνδεδεμένη με τη Γη και όλα όσα συμβάινουν,να είσαι ζωή.
Μια ανάβαση έντονη ως το δάσος Μαρτίνι,κάθετη και απαιτητική σε καρδιακούς παλμούς.Ανα τακτά διαστήματα μικρά διαλείμματα.Σεβασμός στις δυσκολίες του σώματος.
Αρώματα και εικόνες θεικής ομορφιάς.Πρωτόγνωρη γεύση αυτή των κούμαρων.Μικρά κόκκινα ζαχαρωτά της φύσης,δυναμικά και ζωηρά σε καλούν να τα γεύεσαι και να παίρνεις όλες τις μαγικές τους ουσίες.
Ψιλή βροχή κάνει τα φύλλα να θροϊζουν...αρχίζει η κατάβαση.Τα πόδια τρέμουν σε κάθε βήμα.
Μανιτάρια εδώ κι εκεί περνούν οικογενειακές γιορτές!
Άφιξη στο σπίτι με κούμαρα,μανιτάρια,μούσμουλα,κάστανα,γλυκιά κούραση και την ησυχία της μάνας γης μαζί με μια ενεργητικότητα βουβή εντός.Το δάσος,τα φυτά,το κελάηδημα των πουλιών...ένα κάλεσμα που επανέφερε την χαμένη-κρυμμένη Αρμονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
leave your message here