Στου Κακκαλή το ποτάμ'

Στου Μπάμπη την καλύβα

Από τα έμπεδα στ'Μπακάλα τ'βρύσ'

μέσα από τα αγριεμένα σύννεφα πάντα φως ξεπροβάλει...

the fresh and the dying beauty

Ένα με τη Γη....

Τη σιωπή τους κουβαλούν μέσα σε αρχαία προστασία
προικισμένες από τη Ζωή να ναι το μόνο όν που χει το δικό του σπίτι
κινούνται αργά μα ο ρυθμός τους ξεγελά
ένα με τη Γη
Η μορφή τους εκπέμπει αγάπη,τρυφερότητα και βαθιά κατανόηση
ταξιδιώτες από το μακρινό παρελθόν
επιζήσαντες αιώνων εξέλιξης
ολόγραμμα γνώσεων το καβούκι
Υπέροχες Χελώνες!

κρρρρρ γκρρρ κρεεεεεεεεεεεε